Mijn eerste kennismaking met een van mijn favoriete bands was op 6 juni 1993 toen Tool in het voorprogramma van Fishbone speelde. Dat was geen prettige kennismaking: het geluid stond zo ontzettend-snoeihard dat het niet te verteren was.

Een jaar later staat Tool weer in Noorderligt: nu als hoofdprogramma. De band heeft inmiddels een bescheiden hit met het nummer Sober afkomstig van het eerste volledige album Undertow.
Met het snoeiharde optreden van het jaar ervoor nog in het geheugen heb ik me ingeroosterd voor de boxoffice-dienst: het concert bezoeken was ik toch niet van plan.

De dienst begint op de vertrouwde manier: bakkie koffie en even de avond doornemen. Er staan - als ik het me goed herinner - twee bands in het voorprogramma en er zijn zo'n 500 bezoekers: een aardig vulling van de zaal.
Het begin van de avond gaat vlot: ik zit aan de kant van de consumptiebonnen-verkoop en er is voldoende afname. Als het hoofdprogramma bijna gaat beginnen is de foyer al helemaal uitgestorven. Er is nu niets meer te doen in de boxoffice en mijn twee collega's kletsen elkaar de oren van de kop.

Tijd om even te verkassen dus. Ik meld dat ik even naar de band ga kijken en loop de zaal in. Tool is net begonnen: en nu is het nog wel hard maar niet zo snoeihard als voorheen. De muziek die ze spelen ervaar ik zo'n beetje als een mengeling van Led Zeppelin, Metallica en The Cure. Helemaal niet verkeerd!

Na een paar nummers loop ik terug naar de boxoffice: even vragen of de dames het goed vinden als ik het hele concert ga kijken. Al beppend wordt toegestemd.
Weer terug vooraan links bij het podium knikken mensen goedkeurend als ik m'n duim omhoog steek: prima bandje! De zanger heeft inmiddels alleen nog maar een korte broek aan en hij staat gebogen aan de rand van het podium in een soort van trance zijn teksten de zaal in te schreeuwen. Wat een strot zeg! En dan die drummer: dat is ook heel wat anders! Het concert raast voorbij en de heren blijven gas geven; het enige nummer dat ik dan ken komt op het eind ook voorbij: de zaal ontploft!

Voor het optreden is afgelopen meld ik me weer bij de boxoffice: de dames kijken een beetje verveeld om zich heen. Ze vragen of het wat was. Antwoord: 'Nou ja, wellicht een van de beste concerten die ik hier ooit heb gezien'.

Geplaatst: 20 oktober 2010 door Niek Emmen