De zaal was afgeladen vol, het eerste grote concert in Noorderligt zou zo gaan beginnen. Ik zweette peentjes, want de verwachtingen waren hooggespannen en ik zou het zaalgeluid van Curtis Mayfield verzorgen.

Samen met Wil van Beek had ik al behoorlijk wat ervaring opgedaan met de Veulpoepers en ons bedrijfje, TaRaRaBoemP.A., zou in de begindagen Noorderligt van de noodzakelijke decibellen voorzien.

Nu was meneer Mayfield (je moet grote artiesten altijd netjes aanspreken) echter niet gezegend met een krachtig stemgeluid en voor een soundcheck met hem was geen tijd geweest, of hij had daar gewoon geen zin in gehad. Vandaar de peentjes.

Maar het viel allemaal reuze mee. Meneer Mayfield had er zichtbaar zin an en het publiek lag aan zijn voeten. Het geluid klonk goed, al mocht er wel een tandje bij volgens omstanders, dus ik achtte mijn inzet maar voor geslaagd.

Totdat, na drie nummers, de Amerikaanse manager met een opgewonden hoofd dwars door het publiek op me kwam afgestormd.

'Hey you!' brulde hij tegen me. Ik schrok me wezenloos en de peentjes kwamen weer tevoorschijn.

'Hey you!... It sounds FUCKIN'.....'

Toen hield hij stil en keek me strak aan. Ik stond als bevroren achter de knoppen.

'....GrrrrrrrrrREAT!' en met een brede smile beende hij weer weg naar de kleedkamers.

Geplaatst: 17 december 2010 door Looi Naaijkens