Zomaar een zondag-avond in september: ik heb me ingeroosterd voor een vrijwilligersdienst in de kassa. Op het programma staat David Lindley & Hani Naser: nog nooit van gehoord. Een paar honderd man binnen, wat ouder publiek, cultureel verantwoord ook wel.

Ik draai m'n dienst aan de foyerkant van de kassa: drankbonnen verkopen, telefoon opnemen en vragen beantwoorden. En geld wisselen voor de merchandise-man: hij komt verschillende keren langs om een briefje van 100 te breken.

Na een paar pintjes in de foyer vertrekt het publiek massaal naar de zaal voor het concert: de foyer is op wat vrijwilligers na geheel leeg. Tijd om te relaxen: even een kijkje nemen in de zaal. Op het podium zitten twee oudere mannen: meneer Lindley op slide-gitaar en meneer Naser op percussie. Zo op het oog een beetje vreemde combinatie uit twee verschillende windstreken maar het werkt. De bluesy muziek is erg pakkend en het publiek geniet van de intieme setting. David Lindley blijkt ook nog eens een bijzonder gevoel vor humor te hebben: tussen de nummers door vuurt ie nogal wat grappen af.

Tegen het einde van de boeiende set is het weer tijd om richting kassa te gaan. Ik wissel mijn collega af en neem weer plaats in het 'aquarium'. Na enkele minuten stroomt het publiek de foyer in: een lange rij vormt zich voor de merchandise-tafel. Al snel staat de merchandise-meneer weer voor m'n neus: "Sorry, but can you give change to some hundreds again?". Geen probleem natuurlijk.

Aan het eind van de avond is de kassa snel opgemaakt: naast wat kleingeld is de kassa gevuld met alleen briefjes van honderd! Nog nét voordat we de kassa sluiten komt de merchandise-meneer weer langs. Toch niet wéér he? "Thanks for giving change pall, here's some cd's" zegt ie en hij legt twee cd's op de balie: een felblauwe en een knal-oranje. Het zijn zogenaamde live-bootlegs van eerdere concerten van Lindley en Naser. Ik informeer bij mijn collega of er interesse is voor een van de cd's, maar zo'n ogenschijnlijk gekopieerd hoesje kan weinig enthousiasme opbrengen. Oké, dan hou ik ze allebei!

Het zijn geweldige cd's: schitterende muziek en Lindley's humor komt ook op de hoes tot uiting. Hilarische teksten en tekeningen over wat er gebeurt als je een kopie maakt zonder de heren te betalen.

Geplaatst: 30 december 2010 door Niek Emmen